Saskia Bremer is in 1954 te Vlaardingen geboren. Al vanaf haar vroege jeugd heeft zij interesse voor tekenen en schilderen. Regelmatig doet zij als kind mee aan een kleurwedstrijd die op initiatief van de zondagsschoolvereniging wordt georganiseerd. Wekelijks wint Bremer een prijsje. Als zij eens niet wint laat ze zich niet uit het veld slaan, integendeel. Met frisse moed levert Saskia voor de volgende wedstrijd weer een tekening in.
Haar ouders willen dat Saskia een goede opleiding gaat volgen en daarom gaat zij naar het gymnasium. Na het behalen van haar diploma wil Saskia een kunstvakopleiding gaan volgen. Ze wil “iets creatiefs” maar wat precies dat weet ze in die fase van haar leven nog niet precies. Ze besluit naar de pedagogische opleiding te gaan. Als lerares kan ze haar “brood op de plank” verdienen en op eigen benen staan. Ze is realistisch genoeg om te zien dat het leven als kunstenaar de eerste paar jaren niet genoeg op zal leveren om van te leven. En met de gedachte “ik kan hierna altijd nog een beroep kiezen dat meer in de kunstzinnige hoek ligt” begint zij aan de drie jarige opleiding aan de pedagogische academie. “Ik had toen een paar jaar in mijn hoofd als zijstapje, het zijn er uiteindelijk twintig geworden.
In die 20 jaar (1976-1996) gebeurt er een hoop in het leven van Saskia Bremer. Zij vind een baan in het onderwijs, trouwt, verhuisd, scheidt en volgt diverse cursussen in de avonduren om in haar artistieke behoeften te voorzien. In 1986 gaat zij naar de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Ze heeft het daar niet erg naar haar zin en mag in eerste instantie geen eindexamen doen omdat haar werk niet vernieuwend genoeg zou zijn. Uit frustratie “vernield” zij haar werk door het aan elkaar te plakken en hier lagen inkt en verf overheen te gooien. Hiermee behaalt zij in 1991 toch haar diploma. Hierna begint zij met het ontwikkelen van haar eigen stijl, los van de strenge regels en normen waar zij aan moest voldoen aan de Academie. Ze ontdekt ook dat zij beter kan werken als ze tegelijkertijd aan verschillende schilderijen werkt; een manier waarop zij nu nog steeds schildert.
Langzaam maar zeker wordt Saskia zelfverzekerder over haar kwaliteit als kunstenares en zij wordt hierin gesteund door de verkoop van haar eerste schilderijen in een expositie in een lokaal museum. Hierna volgen meerdere exposities in galeries en diverse opdrachten uit het bedrijfsleven. Saskia kan in 1996 haar vaste baan opzeggen. zij verdeelt haar tijd om te schilderen tussen Portugal en Nederland.
