Koos Smit werkte tot 2009 na veel experimenteren, voornamelijk met acryl op linnen. Mede door de sterk verbeterde kwaliteit en mogelijkheden van zowel acrylverf als vernis, heeft hij een met olieverf vergelijkbaar kwaliteit- en houdbaarheidsniveau bereikt. Door een opzet waarin op bescheiden wijze pigment, papier of textiel op het doek wordt aangebracht, ontstaan structuren en reliëfs. Vervolgens komt in grote lijnen en forse kleurvlakken een onderschildering tot stand. Hierna werkt Koos Smit, zoals hij dat zelf noemt aan 'verfijning en vervloeiing', bestaande uit vele dunne transparante lagen verf (een zogenaamd 'glacis'), waarmee gelaagdheid en een prachtig verzadigde kleurintensiteit wordt bereikt. De keuze voor acrylverf geeft hem de mogelijkheid om zowel langdurig, als ook om snel en gedreven door te werken. Dit laatste is voor hem van belang omdat hij hierdoor zijn intuïtie kan volgen, en toch ook de dynamiek van het moment behouden blijft. De laatste drie jaar echter doet ook de olieverf weer zijn intrede in de technieken, die Koos Smit toepast. Zijn expressieve schilderijen ogen nog altijd abstract, toch ontstaan ze sinds 2009 regelmatig vanuit een modelschets of een samenspel van modelschetsen, die hij in de beginfase van het schilderij aanbrengt. Daarna verweeft de kunstenaar de vrouwelijke vormentaal van deze schetsen zoals vanouds, dus op intuïtieve wijze tijdens de schildersactie, met de rest van zijn compositie. Het is boeiend om te zien dat deze frisse nieuwe aanpak de dynamiek en vormentaal van de schilderijen van Koos Smit niet alleen heeft veranderd, maar ook heeft verrijkt.
