Julia Gubitz bouwt met de vrije hand kleisculpturen op in de vorm van huizen. De architectuur die ze uitbeeldt heeft een ancestrale uitstraling.
Haar opleiding en ervaring in de schilderkunst en in de textieltechnologie verlenen aan haar bouwstructuren duidelijk symptomen van textuur en lijnenspel die lijken op gedrapeerd versteend textiel, waarop een sober koloriet is afgezet. Een schrale toepassing van glazuren en engobes laat de kleimaterie zichtbaar en voelbaar. Glanzende glazuren worden zelden gebruikt terwijl subtiele lijnen en kleuren van pastelstiften hun sporen lijken na te laten.
Het gevoelsmatige van de vrouwenhand is hier duidelijk aanwezig. Kleine vensteropeningen en deurgaten doen dan weer denken aan de grotbewoners van Capadocie of aan de leemarchitectuur van Mali.
